Vandaag was mijn allerliefste mama jarig geweest. Na haar diagnose hebben we deze dag 6 jaar lang gevierd alsof het haar laatste verjaardag was. Een dag die sinds haar overlijden nog steeds gevierd wordt, maar nu zonder haar. Nu natuurlijk heel anders dan toen ze nog leefde. De eerste jaren had ik het moeilijk met deze dag. Boos en verdrietig dat ze er niet bij was. De dag waarop ik haar zo graag in de watten had gelegd en had verwend met cadeautjes en lekker eten. Nu is het een dag waarop we een taartje eten en ieder jaar plant ik rozen in de tuin voor haar verjaardag. Het waren haar favoriete bloemen Mensen hebben het vaak moeilijk op verjaardagen van een overleden geliefde. Probeer op de dagen dat je iemand extra mist voor jezelf een manier te vinden, dat de persoon die zo gemist wordt, deel uitmaakt van de dag. Ik doe dat door haar favoriete bloemen in de tuin te planten, met een lach en een traan. Als buitenstaander iemand steunen op deze dag? Stuur een berichtje, kaartje of bloemetje. Lijkt misschien klein maar maakt een groot verschil.
